شغل پدرم خوب نیست، پیش از این همکلاسی هایم سر همین موضوع مرا مسخره کرده بودند و من یک سال تمام خجالت کشیده و گوشه گیر شده بودم، همیشه برایم جای سوال بود که چرا شغل پدرمان برای معلمان مهم است؟ نحوه ی آموزش دانش آموز چه ارتباطی با شغل پدر دارد؟
به قول بچه ها، شغل پدرم «بی کلاس» بود! و همین موضوع ذهنم را درگیر کرده و موجب سرافکندگی ام می شد.
یک کودک نمی تواند درک کند که نباید از هیچ شغلی در جامعه خجالت کشید، اما از معلمان انتظار می رود علاوه بر تعهد خود برای آموزش درسی کودکان، به اخلاق پرورشی خود نیز دقت کافی داشته و نسبت به مکالمات خود و دانش آموزان توجه کنند.
امسال عکس نوشته ای با عنوان « روز اول مدرسه یک رسم غلط بین معلمان مرسوم شده است که در روز اول مهر ماه، شغل پدر دانش آموزان را سوال می کنند و در این میان شاید دانش آموزی پدر نداشته باشد و شاید دانش آموزی از شغل پدر خود اذیت می شود، لطفا رعایت کنیم.» در فضای مجازی انتشار یافته که قدم مثبتی دراین زمینه به شمار می رود.
به نظرتان پرسیدن شغل پدر دانش آموزان، توسط معلمان، کار پسندیده ای است یا نه؟
یک معلم در گفت وگو با ایسنا با بیان اینکه معلمی علاوه بر اینکه علم، فن و تخصصی خاص است، نوعی هنر محسوب می شود، اظهار کرد: معتقدم معلم خوب کسی است که علم و تجربیات خود را قاطعانه و با نرم گویی به شاگردان خود انتقال دهد.
رضا ابراهیمی با بیان اینکه فردی که رسالت معلمی را می پذیرد، باید از برخی معیارهای لازم برای تصدی در این حرفه برخوردار باشد، افزود: معلم باید به دانش آموزان شجاعت گفتن حقیقت را آموزش دهد؛ چرا که یاد دادن این مهم، هنر یک معلم است.
وی افزود: وقتی دانش آموزی از بیان شغل والدینش خجالت می کشد، باید معلم از خود سوال کند که علل ایجاد این ناهنجاری اجتماعی در جامعه ی ما چه چیزی بوده است و باید برای مبارزه با این فرهنگ غلط، چه اقداماتی انجام شود.
اصطلاحات نادرست شغل با کلاس و بی کلاس از جامعه حذف شود
ابراهیمی با تاکید بر اینکه معلمان برای اصلاح این فرهنگ نادرست باید اصطلاحات نادرست شغل باکلاس و بی کلاس را حذف کنند، بیان کرد: زمانی که معلمی این موضوع انسانی را با دید باز و با روشن بینی می پذیرد، بهتر می تواند فرهنگ صحیح و شایسته را به شاگردان خود انتقال دهد.
وی با بیان اینکه باید در سنین پایه به کودکان بیاموزیم که جامعه به تمامی شغل ها نیاز دارد، افزود: باید با همان زبان ساده و کودکانه به فرزندانمان یاد دهیم هر شغلی در جامعه، مشکلی از مشکلات ما را حل می کند و برهمین اساس هیچ شغلی بهتر یا بدتر از شغل دیگری نیست. برای عملی کردن این اقدام می توانیم با زبان کودکانه، نونهالان را از اهمیت مشاغل مختلف آگاه کنیم. مثلاً با گفتن این جملات که «اگر مریض شویم باید به دکتر یا برای تعمیر کفش خود به کفاش مراجعه کنیم و در نتیجه دکتر و کفاش به ما کمک می کنند تا راحت تر زندگی کنیم».
وی ادامه داد: با گفتن چنین مثال هایی می توانیم کودکان را آموزش دهیم تا هیچ شغلی را مورد تمسخر قرار نداده و به تمامی مشاغل جامعه احترام بگذارند و قدردان زحمات تمامی قشر زحمت کش و شاغل جامعه شوند.
وی با تاکید بر اینکه شجاعت گفتن واقعیت ها توسط دانش آموزان با هنر آموزش معلمان محقق می شود، افزود: ضروری است معلمان به دانش آموزانی که پدر خود را از دست داده اند، هنرمندانه آموزش داده تا این حقیقت را بیان کنند و اراده ی دانش آموزان را در مقابله با حقایق زندگی محکم و تقویت کنند.
ابراهیمی با بیان اینکه کنار آمدن با واقعیت زندگی درس مهمی است، اظهار کرد: معلم باید هنرمندانه واقعیات زندگی را به دانش آموز آموزش دهد؛ به طوری که هر فرد به وجود پدر و مادر خود افتخار کند و هر دانش آموز به این درک دست یابد که تمامی مشاغل محترم هستند.
وی در پایان سخنان خود از توجه تمامی معلمان به این موضوع ابراز امیدواری کرد و گفت: امیدوارم این آموزه و فرهنگ در بین تمامی افراد جامعه نهادینه شود.
کارشناس مسائل اجتماعی در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه سیستم آموزش و پرورش، مسئولیت آموزش و پرورش دانش آموزان را بر عهده دارد، اظهار کرد: همانطور که در سیستم آموزشی حساسیت زیادی برای آموزش درسی دانش آموزان وجود دارد، باید به ارتباط پرورشی نیز توجه زیادی شود؛ چرا که اکثر دانش آموزان تحت تاثیر گفت وگوهای معلمان خود قرار می گیرند.
موسی نیرومند با تاکید بر اینکه در سیستم آموزش و پرورش باید رابطه ی پرورشی بین معلم و دانش آموز افزایش یابد، یادآور شد: زمانی که دانش آموزی معلم خود را ارزیابی می کند، در اولویت اول رابطه ی پرورشی معلم را مورد سنجش قرار داده و بر اساس رابطه پرورشی معلم، نوع ارتباط خود با او را مشخص می کند.
وی افزود: زمانی که معلمی می خواهد فراتر از مسائل آموزشی به مشکلات دانش آموزان رسیدگی کند، باید بتواند ارتباط فردی خوبی با دانش آموز برقرار کند و مشکلات دانش آموز را در جمع دوستانش مطرح نکند.
مسائل کارشناس اجتماعی با بیان اینکه علل اصلی ضعف ارتباط پرورشی معلم با دانش آموزان، نبود آموزش در این زمینه است، بیان کرد: در سیستم آموزش و پرورش باید وظیفه ی پرورشی و حوزه های ارتباطی معلمان به طور دقیق، شفاف و جامع مشخص شود تا تنها از جنبه ی آموزشی به مشکلات دانش آموزان رسیدگی نکنند.
معاون پرورشی و فرهنگی آموزش و پرورش آذربایجان شرقی در گفت وگو با ایسنا با بیان اینکه معلمان باید از وضعیت روحی دانش آموزان آگاه باشند، اظهار کرد: معلمان باید نسبت به روحیات و حالات درونی دانش آموزان با آن ها رفتار کنند، وقتی معلمی از دانش آموزی وضعیت پدرش را می پرسد، می خواهد بداند این دانش آموز در چه وضعیت روحی قرار دارد آیا بعد از مدرسه کار می کند یا نه، بر همین اساس معلم باید در این خصوص ملاحظه کاری کند.
طاهر علمی با اشاره به اینکه اطلاعات فردی دانش آموزان در پرونده ی آن ها بایگانی می شود و در اختیار معلمان قرار نمی گیرد، افزود: معلمان برای آگاهی از اطلاعات دانش آموزان از طریق پرسش آگاهی می یابد. ممکن است معلمی به صورت شفاهی یا کتبی از دانش آموزان بخواهد اطلاعات خود را ارائه دهند.
وی با بیان اینکه معلمان علاوه گذراندن واحدهای روانشناسی، مشاوره و مخاطب شناسی در دانشگاه، 70 ساعت دوره ی روانشناسی را می گذارنند، بیان کرد: دوره های مختلفی برای شناسایی مسائل دانش آموزان برگزار می شود.متاسفانه تکنولوژی در این خصوص در کشور ما ضعیف است و در کشوری مانند ژاپن به کمک تکنولوژی وضعیت روحی دانش آموزان مشخص می شود و معلمان نسبت به آن اطلاعات، دانش آموزان را ارزیابی می کنند.
وی تاکید کرد: معلمان همواره به عنوان قشر دلسوز جامعه برای حل مسائل دانش آموزان تلاش می کنند و چه بسا برخی از معلمان از پدر و مادر نیز دلسوزتر هستند و با پرسیدن این نوع سوالات از دانش آموزان، معلمی قصد خرد کردن شخصیت دانش آموزی را ندارد.
براساس این گزارش، نه تنها دانش آموزان، در بخی موارد افراد بزرگسال هم نمی توانند با عنوان شغل پدر خود کنار بیایند، بهتر است استادان و معلمان دلسوز روش پرسیدن این سوالات را تغییر داده و به صورت کتبی یا خصوصی از دانش آموزان بخواهند که اطلاعات فردی و شخصیتی خود را بیان کنند.